Rein Dufait (Oostende, 1990) definieert beeldhouwkunst als het toevoegen en wegnemen van materie. Door zijn rigoreuze manier van sculpturaal werken, heeft hij een bijzondere - misschien zelfs solitaire - praktijk ontwikkeld die continu wordt gevoed door zijn onstilbare honger naar materie (zowel natuurlijk als door mensenhanden gemaakt) en zijn fascinatie voor vorm (zowel organisch als artistiek). In zijn werk confronteert Dufait de toeschouwer met fundamentele vragen over beeldhouwkunst: hoe verdelen we een ruimte; hoe combineren we texturen; hoe creëren we volume en hoogte. Zijn sculpturen zijn nooit narratief, zelfden figuratief maar refereren dikwijls naar organische structuren. Op schaal van het menselijk lichaam, onthullen ze een efficiënte constructie die fundamenteel is voor het decoderen van hun betekenis.

(Fragment uit Rein Dufait: Van het reiken en het aarden door Zoë Gray)

In de tentoonstelling Van het reiken en het aarden presenteert Dufait in de historische ruimten op de eerste verdieping een aantal oudere, maar vooral veel nieuwe werken. Tijdens de opening zal hij zijn editie voor CIAP, Boek der worstelingen: schetsboek  (een oplage van 15 unieke exemplaren, gesigneerd en genummerd op het boek en met een certificaat) voorstellen en worden ze te koop aangeboden.