Laurie Charles / Le Chalet

03.05.18
—25.08.18

Laurie Charles / Le Chalet / Photo: Michiel De CleeneLaurie Charles / Le Chalet / Photo: Michiel De CleeneLaurie Charles / Le Chalet / Photo: Michiel De CleeneLaurie Charles / Le Chalet / Photo: Michiel De CleeneLaurie Charles / Le Chalet / Photo: Michiel De CleeneLaurie Charles / Le Chalet / Photo: Michiel De CleeneLaurie Charles / Le Chalet / Photo: Michiel De CleeneLaurie Charles / Le Chalet / Photo: Michiel De CleeneLaurie Charles / Le Chalet / Photo: Michiel De CleeneLaurie Charles / Le Chalet / Photo: Michiel De CleeneLaurie Charles / Le Chalet / Photo: Michiel De Cleene

Laurie Charles (°1987) werkt met video, schrijft en schildert. In die multimediale praktijk blijkt vaak het specifieke decor het uitgangspunt en creëert Charles een omgeving waarin narratieven  zich onvoorspelbaar ontwikkelen. Ze laat zich daarbij inspireren door theorieën als speculatieve fictie, objectgeoriënteerde filosofie en ecofeminisme, die ze verknipt en assembleert tot een nieuw scenario.

Met Le Chalet (de hut) breit Charles een subtiel vervolg aan haar film Love of Matter (2016). De tentoonstelling bestaat uit de projectie van een nieuwe video en een installatie van grote, beschilderde doeken. De gelijknamige video ontvouwt zich als een sterk gelaagd verhaal waarin vier vrienden ‘de ongerepte natuur’ in trekken en reflecteren over alternatieve levenswijzen en communes buiten de sociale realiteit van het drukke stadsleven. Via het opvoeren van mystieke rituelen en theatrale experimenten in de natuur, ontstaat in Le Chalet  een - weliswaar gefingeerde - utopische gemeenschap. Daarbij maakt Charles bewust gebruik van een clichématige beeldtaal over onze hedendaagse natuurbeleving, die precies de fictieve opdeling tussen natuur en cultuur onderstreept. Haast onmerkbaar vloeien in haar film genres als documentaire, fictie en horror in elkaar over en wordt de hut zelf een personage dat langzaam tot leven komt. Bovendien transformeert de camera in een alwetend oog dat zowel mens, dier en ding als elkaars wederzijdse gelijken ziet.

In CIAP functioneren Charles’ beschilderde gordijnen zowel als fysiek én als mentaal decor voor haar video. De levensgrote, kleurrijke schilderingen verbeelden menselijke inwendige en uitwendige organen en herinneren aan de eerste grotschilderingen. Net als die eerste grotschilderingen, verbeelden zowel de video als de gordijnen een (hedendaagse) zoektocht van de mens naar diens sociale én lichamelijke verhouding tot een alomvattende kosmos.

Met dank aan: Argos, Atelier Jeunes Cinéastes, Stad Hasselt, Vlaamse Overheid, Fédération Wallonie-Bruxelles, Hasselt Millésime en Duvel Moortgat.